Oranje Wit - Sliedrecht 1 - 4

Return of the Legend (maar wie is de Legend)

Vandaag 3 uur uit bij Oranje Wit, wie wil daar niet bij zijn.

Boogie had de moeite weer eens genomen om te komen, Ton Goedhart was ons ook nog niet vergeten, Daan nam zijn tassie voor de zekerheid mee

en ja echt waar na 18 maanden stond daar ineens the Legendary Ton Slagboom, de redder van onze economie en menig bierbrouwer.

Ton was de laatste tijd weer in het land en werd 3x daags bij Albert Heijn gesignaleerd voor zijn boterkoekdieet.

Ton gaat proberen om op 1 januari topfit te zijn, 2 januari moet hij helaas weer weg.

Na een voorspoedige reis kwamen we uit in Dordrecht, Oranje Wit had slechts 3 punten dus er was goede hoop en doordat de geluidsinstallatie steeds harder speelde gingen we maar omkleden. Met 16 man vechtend om een shirt was het toch wel krap in het hok.

Ton had weer eens een verkeerde opstelling verzonnen maar gelukkig zag hij net voor aanvang zijn fout in en zette Boogie toch maar reserve net als Slagboom, Snap, Leeuwestein 

en Dekker. Opstelling: Kroon, Schook, Ambachtsheer, Timmer, Keizer, Van Kampen, Lanser, Van Genderen, Snell, De Waard en Klomp.

Sliedrecht nam snel het heft in handen en probeerde vroeg op voorsprong te komen. Met name Sander en Lennart kregen ze maar waren nog niet warm of nog licht bezopen.

OW bleek een niet al te sterk team te zijn en de zwakte lag daar vooral aan de zijkanten. Zo gingen Wally, Mark en Harm er regelmatig via de vleugel de diepte in maar een doelpunt bleef uit. Toch na zo'n 25 minuten ging Harm er weer langs en bediende Patrick onze vaste inleenkracht die stiekem liever bij ons voetbalt dan in het 8e en hij was het die bij de 1e paal binnen tikte 0-1. Harm schoot even later nog op de paal. Voorin was Sander sterk aan de bal en goed in de combinaties en Lennart probeerde vooral geen gekke overstapjes te doen na vorige week. Helemaal soepel ging het ook niet, zo speelde John diverse keren naar de tegenstander omdat er keihard geroepen werd door medespelers die totaal nog niet vrij stonden. Je weet als je bij John roept je hem blindelings op maat met de juiste snelheid krijgt aangespeeld maar goed dat ter zijde.

Bert, Ronnie, Edwin hadden de boel goed op orde achterin waarbij Mark nog de lastigste tegen had. Ze kregen zo veel zelfvertrouwen dat ze zelfs af en toe tot de middellijn aansloten. 1 minuut voor rust vrije trap van Sander in de zelfde hoek geplaatst 0-2 rust.

Ton goochelde weer met zijn opstelling en vergat pardoes zijn topscorer in te brengen. De Ajaxieden Wally, Sander, Bert en Edwin verlieten het veld voor Marco, John Snap en Ton.

Topscorer Francis werd door Ton maar voorstopper gezet want 2 spitsen Lennart en Ton dat staat als een huis.

Ton werd diverse keren gezocht en je kan zien dat iemand zijn kwaliteiten nooit verliest maar zijn draaicirkel wel. John Snap kopte alles weg wat door de lucht kwam en Francis bekommerde zich over de handige El Hamdoei. Ronnie foeterde op Marco dat hij zijn man liet lopen en het werd steeds rommeliger (zeg maar nog slechter).

Francis kreeg de bal links naast eigen doel, iedereen zou als linksbenige naar de zijlijn draaien en de bal wegschieten, zo niet Francis. Francis kap naar binnen en schiet voor eigen doel langs de bal over de achterlijn, corner. Hij gefrustreerd dat hij het goed oploste maar ja een corner tegen is niet goed. Deze korte corner waar niemand naar toe liep werd dan ook binnen gekopt 1-2 gloeiende het zal toch niet he. Vorig jaar pakten ze de eerste punten op het zandveld tegen ons en wonnen daarna bijna alles.

Dennis redde met een sliding en werd aan het hoofd geraakt, na een deskundige behandeling gooide hij de bal bij de tegenstander in de voeten maar redde daarna met nog een corner als gevolg. Niemand (zelfs Ronnie en Mark) zij wat tegen hem wat heem zeer verbaasde. Oranje Wit probeerde het wel maar gevaarlijk werd het niet meer, Francis peerde alles naar voren, het middenveld tikte rustig de bal rond en met steek pases werd Harm in de diepte gezocht tussen de breed houdende Ton en Lennart.

Tijdens weer een behandeling van Dennis werd er razendsnel gewisseld tussen Daan en Ton. Niemand zag het en niemand zag het verschil maar dat was er wel.

Na maanden afwezigheid toonde Daan meteen weer zijn bal vastheid en dreiging. We konden weer meer aansluiten en kregen via Harm, Lennart Marco weer kansen.

Na een goed uitgespeelde aanval was het tot ergernis van Ronnie en Mark (niet hij he, dat moeten we weer maanden horen) the Legendary Daan die de 1-3 binnen tikte.

Oranje Wit begreep er niks van hoe die Ton ineens zo goed kon voetballen.

Lennart schoot vlak voor tijd met 4 man vrij voor het doel de 1-4 binnen, deed dat zo snoeihard dat hij gelijk geblesseerd het veld moest verlaten of was het omdat hij bedreigd werd door een gefrustreerde link back en keeper??

Afgelopen 1-4 winst, Ton had weer de grootste verhalen natuurlijk, Lennart en de Sjonnies zongen onder de douche, Francis weer een grote bek wat ik niet zal herhalen.

Precies om 18 uur kwam ik aan bij het Klavertje en wie tref je dan??? Rachel van Daan en Pauline (nog) van Harm mijn aanstaande overbuurvrouw die zich meteen aan het straat ritueel aanpast nog voor ze er woont. Bij ons in de straat is het van 6 tot half 7 namelijk muisstil. Daan die altijd zo moest lachen om mij, haha 6 uur friet halen zeker die zit nu ook gewoon om 6 uur op de bank eigen huis en tuin te kijken. Verder onze voormalig spits Marco v/d Graaf 7 patat, 7 frikandellen speciaal en 2 blikken bier (bier meenemen vraagt die rooie, nee hier opdrinken en zo snel mogelijk.) Volgende week thuis tegen Papendrecht weer 3 punten? Doen de 2 Legendarys weer mee?